Sedert geruime tijd brainstorm ik intens over deze pseudo-mooie wereld en de pseudo-leuke  bewoners ervan. Met al het gedonderjaag van het terrorisme en de desastreuze effecten van armoede, genocide en oorlogen van welke aard ook vraag ik mij af of de mensheid en diens voorouders die overleven sinds 10.000 jaar in staat zijn om te leren uit hun fouten. De meeste van ons onbescheiden mensensoort beschouwen zichzelf als “wijs” maar is het niet zo dat “wijze” mensen leren van andermans fouten? Of zou de “wijselijke” op zijn minst niet moeten leren van de eigen fouten?

Waarom is er dan nog steeds armoede, genocide, oorlog, terrorisme en oorlog in het algemeen onder deze zogenaamde “wijze” mensen? Ik meen mij te herinneren dat wij immers een heel lange geschiedenis hebben van dergelijke issues tussen landen, tussen politici, tussen religies, tussen clans, tussen stammen, tussen rassen, tussen partners en tussen zo veel meer van deze aard. Zouden we ondertussen niet zó “wijs” moeten zijn dat al de voornoemde feiten niet meer bestaan in onze zelfgenoegzaam-wijze-gemeenschap? Aldus in godsnaam of in de naam van een atheïst, wanneer gaan we weigeren om te leren dat de geschiedenis zich herhaalt?

Onwezenlijk kan ik alleen maar observeren dat het erger wordt. Deze veronderstelde eengemaakte wereld die geleid wordt door zogenaamde intelligente mensen draait in het honderd door non-intelligente en egoïstische onderdanen. Thans hoop ik dat wij de enige aliens zijn in het heelal en als dat niet zo is dan bied ik meteen onze, het zogenoemde-geniale humane ras, excuses aan. En dit om te handelen alsof onze neus bloed en om de voornoemde 10.000 jaren van afgrijselijke geretardeerde issues te ondersteunen om maar niet te spreken van entertainen.

Immers ook heden in 2016 gedragen politici en de niet-meer-overtuigende leiders van deze veronderstelde verdraagzame wereld zich niet geheel voorbeeldig alsof het een privilege is van de zichzelf gedoopte elite om op een bijna krankzinnige verwijtende wijze te debatteren, om ongevraagd oorlog te construeren, om een oud afgezaagde “koude oorlog” te continueren, om een atoombom te produceren, om ongevraagd schaliegas te ontginnen, om grenzen af te sluiten voor anderen in nood, om grondgebied te exploiteren, het negeren van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en nog meer van dergelijke voorbeeldige onzin en dit allemaal en altijd ten koste van de burger. Zouden leiders zoals Obama en Poetin niet het geloofwaardige voorbeeld moeten geven?

Ik reken daar althans op…

Om deze puinhoop te veranderen in iets goed, duurzaam en effectief moeten we natuurlijk en vooreerst onze handen in onze eigen “superieure” boezem steken. Want wanneer ik de mensen observeer binnen en net buiten de eigen “circle of life” dan observeer ik heel wat egoïsme, onverdraagzaamheid en boosheid.

Beter zijn dan en zichzelf verheven voelen boven de andere lijkt in vrijwel elke omstandigheid schering en inslag te zijn.

Kinderen moeten niet alleen cijfermatig maar tevens “sociaalmatig” de beste –lees: superieur- zijn van de klas om de niet verwezenlijkte eigen dromen en verwachtingen van de ouders waar te maken.

Volwassen hebben immens veel “projecten” en een “druk” bestaan alsof het de enige manier is om een waardevol leven te construeren door indruk te maken op hun medemens en vermoedelijk op zichzelf. Alles onder het mom van de noodzakelijk-om-erbij-te-horen competitie met of zonder drang en de allesomvattende intellectuele levensnoodzakelijke prestatiegerichte en kapitaalgerichte drijfveer.

Op het werk begint het te gelijken op “afslachten” eerder dan op de overal vooropgestelde en oh-zo belangrijke competentie “samenwerken”. Samenwerken it is maar dan wel één met de bedoeling om de gehate “betekenisvolle” concurrent te elimineren en de “gemiddelde” werknemer te laten overleven. Uiteraard zal de ontkenning van bovenstaande beweringen door het gros van de hard presterende Belg groter zijn dan de waarheid die weliswaar de fast lie snel achterhaalt. En uitzonderingen bevestigen altijd en gelukkig de regel.

Is het overigens niet de intentie dat we evolueren naar een goed gemiddeld evenwicht tussen werk en gezin? Want als we niet uit onze Belgische doppen kijken en de regering alles laten bedisselen onder het mom van ‘de crisis’, dan evolueren we straks naar het tegenovergestelde en beleven we opnieuw een culminatie richting de 19^de eeuw.

Misschien komen wij -maar vooral onze kinderen- dan ook terecht in een Japans tijdperk van “Karoshi” als gevolg van de afschaffing van de wettelijke limieten op het aantal werkuren en het niet hanteren van vaste contracten. Moeten wij niet duidelijk maken dat onze drijfveren en aspiraties evenwichtig moeten kunnen worden beleefd en de middelen hiervoor te allen tijde beschikbaar moeten worden gesteld door de “alles-moet-mogelijk-zijn” regering.

Uiteraard wil ik liever niet pessimistisch zijn; dat ligt overigens niet in mijn aard. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet een zekere angst ervaar. Het doet mij denken aan een studie uitgevoerd met muizen. Deze laatste werden met een beperkt aantal in een vooraf uitgekiend aantal m² glazen bak geplaatst. De muizen leefden conflictloos en vreedzaam met elkaar. Wanneer er meerdere muizen in de respectievelijke bak werden gedropt ontstonden conflicten en begonnen de muizen te vechten als gevolg van de meer beperkte ruimte en de aldus minder beschikbare vrijheid per individuele muis.

Misschien moeten wij als “intelligente” mens ook oog hebben voor het gegeven dat onze wereldbevolking groeit en dat wij hierdoor hinder zullen ervaren. Misschien moeten we ons opvoedingspatroon veranderen en onze kinderen véél meer opvoeden met de idee van “verdraagzaamheid en solidariteit” en “evenwicht en leven” eerder dan “beste en beter” en “presteren en streven” zodat voor de toekomstigen van onze maatschappij een samenleving ontstaat zónder “Karoshi” en “onverdraagzaamheid, racisme, haat, egoïsme, pesten” met als hoopgevend gevolg een wereld zonder oorlog.

Hebben wij niet de plicht om maar vooral geen recht op -en moeten we vooral niet streven naar- het creëren van een ideale wereld alvorens we het heelal exploiteren?!

Zullen we ooit veranderen als “alleswetende” humaan?

Leanna Lila Rose